غنا در لغت یعنی آوازخوانی،سرود،تغنّی( و آن خواندن شعر همراه با کف زدن است)، خنیاگری؛ و در اصطلاح به اشعاری گفته می‌شود که به بیان احساسات و عواطف شخصی پرداخته است، به شرط آنکه از «احساس» و « عواطف شخصی» وسیع‌ترین مفاهیم آن‌ها را در نظر بگیریم؛ یعنی تمام انواع احساسات، از نرم‌ترین آن تا درشت‌ترین آن، با همه واقعیاتی که وجود دارد.
:: موضوعات مرتبط:
مقاله،
، :: برچسب‌ها:
ادبیات غنایی,
شعر غنایی,
اصطلاح شعر غنایی,
شعرو ادبیات غنایی,
منشأ ادب غنایی,
غزل اجتماعی,
ورقه و گلشاه,
لیلی و مجنون,
خسرو و شیرین,
بوستان سعدی,
ادبیات عرفانی,
ادبیات معاصر,
, » ادامه ی مطلب
نویسنده : ziba
تاریخ : 