بابل در حدود سال ۱۵۹۵ پیش از میلاد در برابر حمله “حتی” ها که در آناتولی ( ترکیه امروزی) مستقر بودند سقوط کرد. “حتی” ها سپس این سرزمین را ترک کردند و در نتیجه بابل که حالا ضعیف تر شده بود در برابر حمله مهاجمان ( “کاستی” ها از شمال غرب و “عیلامی” ها از شرق) بی دفاع ماند. با وجود اینکه سلسله دوم بابلی ها تحت فرماندهی ” نبوچادنزار” اول ، اهل ” ایسین” (۱۱۲۵-۱۱۰۴پ.م) به قدرت رسید ، آشوری ها کمابیش تا آخر این هزاره حاکمیت جنوب بین النهرین را در دست داشتند. سرزمین آنها دولت- شهر آشور بود( به نام آشور، یکی از خدایان) و در بالادستِ رود دجله قرار داشت.

هنر امپراتوری: بیان قدرت پادشاهی

سرزمین آشوری ها در زمان حکومت چند حاکم توانا که با پادشاهی “آشور اوبالیت” (Ashur-uballit)  آغاز می شود (۱۳۶۳-۱۳۲۸پ.م) گسترش یافت و نه تنها خود بین النهرین بلکه مناطق اطراف آن را نیز دربرگرفت. امپراتوری آشور در بهترین موقعیت (قرن هفتم پیش از میلاد) از شبه جزیره ” سینا” تا ارمنستان وسعت داشت و حتی مصر هم در سال ۶۷۰پ.م به تصرف آشوری ها در آمد.